Wat er te lezen is, is mijn lichaam. Heel groot, groter dan levensgroot.
En op dat lichaam zijn kleine woorden te lezen. Zo klein, dat je dichterbij moet komen om ze te kunnen zien, om de letters te onderscheiden. Je schaduw komt op dat lichaam, opeens heel dichtbij. Zo dichtbij dat het lichaam niet meer als lichaam te zien is. Geen geheel meer. Maar de woorden zijn ook een beeld. Beelden van hoe delen van dit lichaam voelen, van wat er is gebeurd en wat ik hoop dat er zal gebeuren.
