Zes warme teksten en zes koude teksten. Ze worden voorgedragen nadat ieder deel van het publiek een glas met water heeft gekregen. De helft is warm, de helft is koud. Ik draai met telkens om na elke tekst, om telkens de andere groep aan te kijken. Zullen ze het nog kouder krijgen van mijn koude ervaringen, of warmer door mijn warme? Of voelen ze zich juist meer naar elkaar toe gaan, nu het koude water warm wordt in hun handen en het warme water afkoelt door de omgeving.
Soms ben ik op de fiets, dan fiets ik tegen een wind in en die wind is ijzig, is winters, is koud. Ik ben hier niet goed genoeg op voorbereid, de wind gaat door mijn jas en mijn trui heen. En laat mijn vingers en mijn tenen eerst tintelen en dan zwijgen, totdat ik weer ergens binnen kom.
In een licht verlichtte kamer, in een huis van water kregen we allemaal een bakje verschillende klei. Verschillende smaken en werkingen. Die smeerden we uit over onze huid, alles bedekkend. En daarna ging de deur dicht en begon de stoom met het binnenstromen van de kamer, ons en onze klei-huiden helemaal omringend en bedekkend. En door al die warmte werd ik warmer, ik voelde hoe ik vochtig werd onder deze extra huid, dat alles door elkaar heen begon te lopen.
In de ochtend neem ik een douche. Ik sta onder warm water en word erdoor omgeven en dan onderbreek ik de stroom, stop. En de deuren kraken open en in de ruimte een stap waar nog geen warmte is en waar de wind op het raam staat en waar het rooster open is, tegen schimmelende deeltjes. En mijn net-warme lichaam is nat en wordt snel koud en ik zoek naar een doek, om mijn lijf warm te vegen, te boenen. Tot het moment er weer is van omgeven worden door lagen, lagen, lagen.
Als het dag is en we liggen op bed, we doen niet veel en we beseffen ons dat dit het goede moment is om elkaar aan te kijken en te zoeken naar waar onze gedachtes zijn, waar onze lippen zijn en dat we daar liggen en omgeven worden door elkaar, met al onze kleren nog aan.