Met de wetenschap dat mijn lichaam verandert, meandert naar waar het denkt naartoe te moeten groeien - allemaal onbewust bestuurd - verlang ik naar voelen, verkoestering, volkomen deel te zijn van iets dat wordt geboren tussen ons in. Waarbij lief licht een massief matras doet opschijnen, schijnbaar veder- als gevogelte. En hoe ik uitdaag door in het donker te zijn, verschijnend onder zachte ogen, die al mijn lijnen trekken.
Nieuw Matras
Vacht
Het Residu Na Afloop
Volkomen
Zachte Ogen
Noodzakelijk Licht
Verkoestering
Uitlokking