Deze glazen tafel stond voor een aantal weken in een gangetje bij Pictura, tijdens de expositie Kersvers, waar ik deel van uitmaakte en waar ik naast de glazen tafel ook de installatie 'meisje naar vrouw' heb geplaatst.
De tafel is een vorm van een thuisbasis, waar gevonden en bij elkaar geraapte voorwerpen en foto's een toon-plek krijgen en waar ook woorden worden toegevoegd, op verschillende manieren.
Deze doorzichtige bladen zijn bewerkt met silhouetten, die abstract ogen maar voortkomen uit een observerende wandeling in Amsterdam, een poos terug. Veel van de voorwerpen die hier liggen, zijn een afgeleide daarvan. De onderliggende tekst is te lezen als de bovenste laag naar beneden wordt gedrukt en vormt met de lijnen mee. Een gedicht over lucht en iets dat kan breken, verwijzend naar het glazen potje dat in het midden van de rechthoek geplaatst is. Later volgt hier een korte performance bij, tijdens de eerste open mic-avond die Kersvers heeft georganiseerd.
Daarnaast ligt een stapeltje bijna-rondjes, gevormd naar het (wederom) glazen voorwerp dat erop ligt. Een verzameling kaartjes, foto's die ook voortkomen uit de wandeling.
En aan de achterkanten zijn korte stukjes tekst te lezen, een voor een, van een tot tien, over een nieuwe plek betreden en die je eigen maken, over deeltjes die vast zijn komen te zitten. Deze volgorde wordt later tijdens dezelfde open mic-avond gebruikt als rode lijn om te lezen en vertellen.
Twee lijnen zwart-grijzig met witte kriebels erin zijn naast elkaar neergelegd aan de rechterkant, met daarop stukjes glas bewerkt met blauwe puntjes en rondjes papier, waar iets in lijkt te hebben gezeten. Een korte compositie van gevonden elementen, die zowel statig oogt, als scherp en beweeglijk.
Dat alles wordt overzien door een statig portret aan de muur. Een foto met groene lijnen, geel aan de randjes, geplaatst in zand. Een beeld dat toevallig tijdens de wandeling zich aan mij opdrong en waarvan ik de gegrondheid en kleurigheid graag wilde vastleggen.
Veel meer dan deze verzamelde beelden, teksten en voorwerpen zijn hier niet te vinden, in het halletje tussen ruimtes door. Ietwat verborgen en ook door de abstractie niet gelijk en niet helemaal doorgrondelijk. Een korte toning van het plezier van elementen samenvoegen en het geluk dat zomaar hier te kunnen tonen op een glazen tafel.