Een klein installatie van kleine dingen. Dingen die in glazen rondjes passen. Gezet op wit. Op een bruine vloer, bont tapijt. Op alledaagse ondergronden, op waar mijn voeten onbewust, bewust, overbewust al hun delen neer laten komen. En daar is nu een hindernis. Kleine altaartjes waar ik eigenlijk niet overheen wil stappen, waar alleen langs gestapt mag worden. Verlicht door licht, ook laag bij de grond. Alles zorgt ervoor dat ik moeite moet doen om het te kunnen zien, dichterbij komen en dan pas is duidelijk wat dat kleine ietsje is, wat daar heel stil en licht ligt te zijn. En zelfs dan is het nog niet helemaal duidelijk. Wat het is, waarvoor het is, waarvoor het was, waarin het is veranderd. Ik weet wel dat niemand haar of hem anders had opgemerkt. Maar op houdertjes van glas wordt het meer, mystiek ook een beetje. Op een donkere avond.
