Bloesem wordt gewaarborgd in een glazen vaas. Een hoekige vaas, gevuld met takken vol bloesem. Vol kleine bloemetjes, waarvan er een paar afvallen langs de zijkant, langs het glas op de grond, of in het water. Het water giet ik er zelf bij. Een koestering door eerste levensbehoefte. Bij die van mij geldt ook sociaal contact. Is dat wat ik de bloesem wil geven? Door haar zo hier te plaatsen, in een menselijk product, voor menselijke behoefte. De takken zullen eerder doodgaan dan wanneer ik ze gewoon aan hun struik had laten zitten. Dus misschien is het daardoor het tegenovergestelde van koesteren, van waarborgen. Het woordenboek zegt dat er zekerheid ontstaat door te waarborgen; waar·borg(de;m)1(meervoud:waarborgen)zekerheid,garantie. Alles wat ik nu geef, is dat juist niet. Maar mijn menselijke gedachten willen de bloesem zo tot mij nemen, dat ik de waarheid en echtheid van planten niet inzie.
